ჰუმანიტარულ მეცნიერებათა დოქტორანტი, ჯიპა-ს საჯარო მმართველობის მაგისტრი და სტრატეგიული კომუნიკაციების დიპლომირებული სპეციალისტი. სერტიფიცირებული პროექტების მართვის სპეციალისტი (PMP) და საჯარო პოლიტიკის მრჩეველი (CPPA). ელენეს აქვს საჯარო და საერთაშორისო სტრუქტურებში საპასუხისმგებლო თანამდებობებზე მუშაობის 15 წელზე მეტი ხნის პრაქტიკული გამოცდილება. მათ შორის, მას ეკავა ნატოსა და ევროკავშირის საინფორმაციო ცენტრის დირექტორის (2013-2016 წწ.) თანამდებობა, თანამშრომლობა ევროპულ და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებთან და ჩართული გახლდათ ამერიკის საერთაშორისო განვითარების სააგენტოს პროგრამების განხორციელებაში (Good Governance Initiative 2016-2017, Resilient Communities Program 2022-2025).
მისი ინტერესის სფეროს წარმოადგენს ევროპული და ევროატლანტიკური ინტეგრაციის პროცესი, სტრატეგიული კომუნიკაციები, დეზინფორმაციის წინააღმდეგ ბრძოლა, საჯარო მმართველობის რეფორმა, ადგილობრივი მმართველობა და დეცენტრალიზაცია. მას აქვს პროექტების მართვისა მრავალწლიანი გამოცდილება. მას აქვს საინფორმაციო კამპანიების, საზოგადოების მართვის, პროექტების მართვის მრავალწლიანი გამოცდილება. ელენე არის მრავალი პუბლიკაციისა და ნაშრომის ავტორი. ის ამჯერად იკვლევს საქართველო-აშშ ურთიერთობებს 1992-2020 წლებში.
განხორციელებული ტრენინგ კურსები:
- ევროკავშირი და მისის ინსტიტუტები;
- საქართველოს ევროკავშირში ინტეგრაცია;
- ჩრდილო-ატლანტიკური ორგანიზაცია, საქართველოს ინტეგრაციის პროცესი;
- ადგილობრივი მმართველობა;
- სტრატეგიული კომუნიკაცია და დეზინფორმაციის კამპანიები;
- საერთაშორისო დახმარების სპეციფიკა.
კვლევები და პუბლიკაციები (ბოლო 5 წელი):
- ელენე გოცაძე, საქართველოს საგარეო პოლიტიკა პირველი რესპუბლიკის პერიოდში, (2024), თბილისი, თსუ
- ელენე გოცაძე; ლიკა მწყერაშვილი; სოფიო გაბელაია (2024) საქართველოს ევროკავშირში გაწევრიანების კოორდინაციის ეფექტიანი მექანიზმი, (2024) თბილისი, საქართველოს სტრატეგიისა და განვითარების ცენტრი, USAID-ის მხარდაჭერით
- ელენე გოცაძე, (2022), ნატო უსაფრთხოების თანამედროვე გამოწვევების კვალდაკვალ, თბილისი: საქართველოს სტრატეგიისა და განვითარების ცენტრი, ნატოს საჯარო დიპლომატიის დეპარტამენტის მხარდაჭერით.
კვლევითი ინტერესები:
საქართველო-აშშ ურთიერთობები; საერთაშორისო დახმარების ხასიათი; დეზინფორმაცია, როგორც ეროვნული ინტერესების საფრთხე; ევროკავშირში გაწევრების პროცესი და მოდელები; საზოგადოების მონაწილეობა საჯარო პოლიტიკის წარმოების პროცესში; ადგილობრივი მმართველობის მოდელები ევროკავშირში; კერძო-საჯარო პარტნიორობის მოდელები ევროკავშირში.
